Świetna komedia płaszcza i szpady z Belmondo. W sumie to chyba wolę z nim takie kino, gdzie gra on cynicznego cwaniaka-awanturnika, niż komedie sensacyjne, w których wciela się często w błazna. Pozornie różnica niewielka, ale jednak… Fabularnie postawieniem romantycznych tradycji na głowie: oto nasz bohater wraca do Francji, aby odnaleźć żonę i… rozwieść się. Jaram się! Choć przyznać muszę i pomysł o tyle durny, że rozwód jest mu potrzebny do wzięcia kolejnego ślubu w USA. A więc bohater na błędach się nie uczy, a ponadto jakoś nie potraf zręcznie ukryć, że żonaty nie jest (dziwny motyw, że ktoś z tłumu go w kościele „ sprzedał”… nie rozwinięto tego). We Francji tłem dla wydarzeń jest rewolucja, wobec której nasz bohater pozostaje cudownie obojętny, apolityczny i bezstronny. Nie brakuje gagów, przygód, pościgów, mordobić i walk na szpady, oraz, oczywiście, pięknych kobiet. Czyli wszystko to, co tygryski lubią najbardziej. Polecam!